Ασθματικές ανάσες
σπάνε τις ώρες της ανίας
Αξημέρωτα ακόμα
μέσα απο τσαλακωμένα σεντόνια
και πληρωμένους έρωτες.
Αντοχές ληγμένων στοχασμών
και η ζωή τελειώνει άγαρμπα
πάνω σε ξινισμένα ιδρωτοροούντα
σώματα
Η σκέψη περνάει απο τα μέρη της καρδιάς
ανθίζει παγωνιές
και εμείς εκεί παράκαιρα και μόνοι
να ορίζουμε
την αφύπνιση
στου κόσμου
το ρολόι…
