Ακούω τους ανέμους

Το να σ ' αγαπώ είναι σαν καλοκαιρινή νύχτα.
Με την ένδοξη φεγγαραχτίδα
Κολύμβησης μας στον αρωματικό αέρα

Σαν το πονηρό αεράκι
Μετά τα περίεργα χέρια σου
Προκλητικά ανατίναξε το φόρεμά μου
Ίντσα προς ίντσα μέχρι το μηρό ψηλά

Με αιχμαλώτισε τα γκρίζα σου μάτια.
Άπληστος με τις αλμυρές επιθυμίες
Πιο φωτεινό από το βόρειο φως

Όταν τα χείλη σου υγρά
σε περιπλάνηση και εξερεύνηση
πρόθυμα να ανακαλύψουν κάθε ζωντανό όνειρο
Κρυμμένο στη σκιά της καμπύλης μου
Στο Σμαράγδι λιβάδι της αγάπης & της αμαρτίας

Αβοήθητος στην αγάπη μαζί σου
Δεν μπορώ να αντισταθώ στη γοητεία σου.
Αυτό είναι μαγνητικό στην καρδιά μου.
Πέφτω εντελώς χωρίς φόβο.
Χωρίς τύψεις, αλλά ελπίδες.
Ότι είσαι κι εσύ μέσα μου.

Κράτα με στην αγκαλιά σου.
Αγκαλίτσες μαζί μου στην ξύλινη βεράντα
Ας μιλήσουμε για κάτι ανόητο.
Ενώ ακούει τους ανέμους και
Βλέποντας τα φύλλα να γίνονται απερίσκεπτα κίτρινα
Τόσο πρόθυμος & έτοιμος να πέσει για το φθινόπωρο
Γιατί η αγάπη είναι όντως αναπόφευκτη.

No comments:

Post a Comment