Ψυχές που χάθηκαν
ψυχές που πέρασαν το διασελο του κόσμου
απέναντι
ντύνονται βαριά,
το ένδυμα του αναπάντητου
“γ ι α τ ί” ;
περπατούν στα νύχια
Γυρνάνε να αποδώσουν φιλιά και αγκαλιές
που δεν πρόλαβαν.
Βοές, βοές που δε λένε να φύγουν
και ζουν δίσεκτες ζωές, να προλάβουν.
Να προλάβουν…
No comments:
Post a Comment