Λήθη

Μοναχικός γυρνά ξανά ο διάβάτης

κιρτή φιγούρα

στ αμπέχονο της μοναξιάς του

τυλιγμένος.

Αχνη λευκή

στα πόδια του η λήθη

και στην ψυχή του

τ’ονειρο 

χτυπάει στ αφρισμένου κύματος

την δίνη.

Ακροβατεί ανάμεσα

σε γή και ουρανό

και λυτρωμένος

μας καλέι

στ’ονείρου του

την άκρη.