Της ψυχής το αραξοβόλι

Σάρωσαν νεφέλες την ψυχή μου

και έχασα το οπτικό σου πρίσμα.

Η σιωπή έγινε κραυγή που έχεις φύγει

. Υπάρχει κάτι εδώ χωρίς τέλος

Αισθάνομαι ότι η ψυχή σου ξεθωριάζει

Μπορώ να αισθανθώ

την καρδιά σου να αλλάζει

,

μέσα σε χρόνο ημιζωής.

Ολα κλειδωμένα στο μυαλό σου,

ολα κλειδωμένα στο μυαλό μου.

Τα ίχνη που άφησες λέκιασαν και

ξεθώριασαν και ωσεί καπνός

εκλιπέτωσαν με κάθε αναπνοή

με κάθε κίνηση.

Αγκυροβολημένες στο αραξοβόλι

της ψυχής μου οι μνήμες.

Οι μέρες πια

ξεπέρασαν τον εαυτό τους στο γκρί.

Ενα όνειρο πεθαίνει εκεί

έξω στο μαύρο.

Ολα γίναν κατεψυγμένα όνειρα

μακρυά απο την ηχώ του γέλιου.

Φωνάζω στη σιωπή σου

μα οι σκιές με κρύβουν.

Κοιτάζω εκ του μακρόθεν

αυτό το όνειρό μου

καταψυγμένο πια

πέρα από τις ηχώ του γέλιου