Σε οδοντωτά τρίγωνα καθρεφτών
Βλέπω τη σύγκρουση των εσωτερικών μου δυνάμεων
Στο τελευταίο πάρτι διαβίωσης.
Ψάχνω για απαντήσεις στα μάτια μου
Κοιτάζοντας πίσω από μένα από
τον καθρέφτη που λάμπει
Αντανακλαστική εσωτερική αναταραχή μου.
Η ψυχή μου την βλέπω να μαραίνεται
Σε πλαίσια με κιτρινισμένες εικόνες
Χαμογελώντας.
Αισθάνομαι τα μάτια μου
Η θεραπεία είναι πιο αργή από τα
Εναλλακτικά δευτερόλεπτα σε κλεψύδρα άμμου.
Βλέπω τα πρόσωπά μας ξεχασμένα
Μεταξύ των άλλων μέσων όρων
Η συνειδητή αγάπη εξατμίζεται μαζί μας πεθαίνει.
Δεν είμαστε λόγια είμαστε
Μόνο ένα στίγμα του φωτός χωρίς ατομικότητα
Κλειδώνοντας τις πόρτες μου, κάθομαι στο σκοτάδι
Η αναβίωση σε στιγμές συνέβη πολύ στο παρελθόν
Τραγουδώντας από τις άκρες, τη μοναξιά μου
Αναπνέω τον ψυχρό αέρα και αισθάνομαι
ότι οι φυσαλίδες ανεβαίνουν
με το σκάσιμο της ψυχής μου
σαν ατελείωτη ψευδαίσθηση λογικής
Βαδίζοντας στην αδυσώπητη θάλασσα του χάους.
No comments:
Post a Comment