Mόνο εσύ ξέρεις πώς
να περάσεις τις σιωπές μου.
Και άφησα το πέπλο
των λυπημένων ματιών μου
να γίνουν μάτια με αγάπη
και τρυφερότητα
στους ανθρώπους.
Οταν έφυγες
και χάθηκες μεσ την βροχή
με άφησες με τον
εκκωφαντικό θόρυβο
του πόνου
και τη φρεσκάδα του
τελευταίου σου
χαμόγελου.
Και ο ουρανός σου έδωσε
χρώματα,
την ελαφρότητα
και τον άνεμο τραγουδιού
ενός τραγουδιού
που τραγουδούσε στον ήλιο
και στα φωτεινά αστέρια,
χτυπώντας
σιωπηλά τις χορδές
της ψυχής μου
ενώ ο χρόνος
σφυρηλατούσε
την καρδιά μου.
Μόνο αν με κοιτάς
Θα κάνω ξανά
τον εαυτό μου
άνοιξη.
