Αίσθημα μοναξιάς και νοσταλγίας
ανάμεσα σε δέντρα και αστέρια
όπου τα φιλιά μοιράστηκαν
με καρδιές παγιδευμένες
και ψυχές ερειπωμένες.
Απλά γνωρίζω ότι η μοίρα που
γράφεται με αφηρημένα πηκτά
πεθαίνει αργά …
ούτε αύριο
θα μας σώσει από τη λήθη …
Παντού υπάρχει ενα κενό
που μετατρέπει
σε άυλο ύλη
αυτή την εσοχή του αισθήματος
που βρίσκεται στο βαθύτερο μέρος
κάτω από την ανάσα της φωνής μου,
εκεί που η αδηφάγα μνημη
εισβάλλει μέσα στα
απομειωμένα ερήμματα
κρατώντας τα όνειρα
σε βαθιά σιωπή.