Υφιστάμενες Ελπίδες

Η θάλασσα μαύρη

ένας πυκνός άγνωστος βυθός.

Βαθιά τα κύματα

οι αφροί λυσσασμένοι

οι μόνοι επιζώντες από τη μανία του Λεβιάθαν.

Η γαλήνη που στα βάθη της υπάρχει

το πέρασμα για τον Άδη –

δεν χρειάζεται να δώσεις μπρούτζινα κέρματα

ο τρόμος απέναντι στο σκοτεινό άπειρο αρκεί.

Ο Αχέρων λυπάται

Ο Κωκυτός θρηνεί

Ο Φλεγέθων εκρήγνυται

Η Λήθη λησμονεί

και η Στυξ μισεί

Ζωές δεμένες

αλλού

σε μέρη που δεν έχεις φανταστεί.

Σκουριασμένες λευκές επιδερμίδες

με ανοιχτόχρωμα στίγματα από περασμένους έρωτες

γαλάζια, κυανά μάτια

– με αίσθηση ανησυχίας –

σημάδια επάνω τους από περασμένα χάδια

Λευκές ασήμαντες – ταπεινές

Υφιστάμενες ελπίδες

κάτω από μια πληγή

κάτω από μια καρκινική πληγή

Ανθεκτικές αναμνήσεις

που τρεμοπαίζουν ανάμεσα από μια θολή κόρη

και μια αρρωστημένη ίριδα

Σχισμένα τα μάτια

Πολλαπλασιασμένα πάθη

από μικρές επαρχίες

άγνωστες ηρωίδες

μόνο κάποια κατεστραμμένα βότσαλα

αναγνωρίζουν την ιστορία τους.