Ηταν μια ακολουθία
λέξεων
Μέσα από τις
πεζοπορικές άμμους
Με όνειρα από πυρίτιο
και
αποτυχημένες εξεγέρσεις του νού.
Πόσο ψηλά
Ήταν η παλίρροια
Την ώρα
που γλίστρησα
Στο δρόμο για την
Επιστροφή.
Ιχνηλάτισα
ανήλιαγα μονοπάτια
πυρώθηκα απο
ηλιοβασιλέματα
της ψυχής σου.
Βιτρώ κομμάτια
σπασμένη η ψυχή σου
Είμαι ακόμα εδώ
Περπατώ αυτές
τις γκρίζες κρυες αίθουσες
της αναμονής με τα
ψυχρόλευκα φώτα
και τους διαδρόμους
ντυμένους σε άσπρο
και μαύρο πλακάκι
ατέλειωτες συγχωρητικές
διαδρομές.
Περπατώ στο πλευρό σου
για άλλη μια μέρα
για να ξεκλέψω
μια ακόμα διάρκεια ζωής
Μαζί σου…
