Θάλασσα

Θάλασσα,

όλα ήταν θάλασσα,

ένας μπλε βάλτος που κάλυψε το μέλλον.

Πόσο μικρή είναι η απόσταση

μεταξύ δύο κουπιών!

Πόσο καιρό περπατάμε

στο μονοπάτι της ομίχλης!

Μερικές φορές το βλέμμα,

ένας γλάρος χωρίς μήνυμα,

επιβράδυνε την πτήση.

Λουλούδι με νερό και αλάτι

που δεν άνοιξε σε στεναγμούς.

Από μια λάμψη στα μάτια σου

γεννήθηκε ο νυχτερινός ήλιος

και τότε η θάλασσα

δεν υπήρχε πια,

πέθανε από ομίχλη

και ένιωσα μόνο

τον υγρό της καρδιακό παλμό.

Ο άνεμος έβαλε

μια πόρτα στα σύννεφα,

το φεγγάρι άφησε τα ασημένια του

δάκρυα πάνω στο όνειρο των κυμάτων.