Aγνοια το απόλυτο κλειδί.

Πνέει ένας άνεμος που κατακρεουργεί σώματα και ψυχές

και δεν θα δούμε ποτέ την αλήθεια,

Οι δεσμοί θα έβαζαν το μυαλό μου σε κελί απομόνωσης

Ποτέ μην ακούτε όσους είναι πραγματικά ισχυροί.

Δεν φοβάμαι τίποτα που δεν είμαι εγώ,

η άγνοια είναι το απόλυτο κλειδί.

Είμαι αυτός που φωνάζει τη νύχτα,

για να αλλάξει κάποιος τον πυρήνα μου.

δεν είμαι σίγουρος γιατί ζώ σε ατέλειωτους φόβους,

καταδικασμένος να αγαπώ μόνο τον εαυτό μου για πάντα.

Μια ζωή – πάντα εύθραυστη.

Ποτέ δεν θα αλλάξω.

αγάπη – πάντα φευγαλέα.

Ποτέ δεν θα αλλάξω.

Αλλά δεν θα ήθελα να τελειώσω έτσι.

Θα πεθάνω μόνος και απίστευτα λυπημένος.

Ποτέ δεν θα βγώ από αυτό,

τις σκιές του παρελθόντος μου που με τσακίζουν.

αισθάνομαι χαμένος σε αναταραχή και κρίση,

στο πρόσωπό μου έμεινε για πάντα σε ένα ατέρμονο συνοφρύωμα.

Η λαγνεία – πάντα κενή.

Ο θάνατος – πάντα δελεαστικός.

Βλέπετε, η παλίρροια γυρίζει τώρα

Και ξεθωρίζω, εξασθενίζω

Δεν έχω πια δικαιολογίες

Εκεί ήθελα να είμαι

Με εξαπλώσατε από μέσα

Και με κρεμάσατε στον άνεμο

Είσαι η αδυναμία μου

Ίσως να εισαι η πτώση μου…