Η αρχαία οργή

Τα κούφια λόγια μίλησαν στ’ αστέρια σε σκουριασμένους ανέμους

Εδώ βρίσκουμε ψυχρό κενό

Ο θάνατος σε όλο τον κόσμο κάνει την αγάπη να ξεχάσει

Εδώ το κακό μάτι υπογράφει τις ασπίδες μας

Η Ορδές των περφωτισμένων πορεύονται προς μια νέα αιματοχυσία

Και χιόνι που καλύπτει τα μονοπάτια μας

Ο ορίζοντας είναι φλεγόμενος

Η φωτιά σφυρηλατείται με τη θερμότητα της καταστροφής

Οι κραυγές, μας βίασαν σιωπηρά ξανά και ξανά

Οι οπαδοί της γης είναι νεκροί ή υποδουλωμένοι.

Ο τάφος της αθωότητας

Η αρχαία οργή

Από μια ψυχή που ρίχτηκε στο σκοτάδι

Με δόξα αίματος και φωτιάς!

Μπορούμε λοιπόν να δούμε τη γη σε πλήρη πτώση

Βαθιά μέσα στα κοιλώματα της απόγνωσης

Όταν η ζωή θα συγχωνευθεί σε ένα μαύρο κενό αιώνιο

Όπου οι τάφοι έχουν λευκό χειμωνιάτικο μανδύα

και ο θάνατος επιστρέφει στη χώρα των ζωντανών

ένα συγκεκριμένο πεπρωμένο το έχει επιλέξει.

Μια αρχαία κατάρα

οδήγησε την ανθρωπότητα

στην εκδίκηση ικανοποίησης!

παντού Σκιές τόσο σκοτεινές και πανούργιες,

μετά απο αυτό που θα έρθει,

Οι νεκροί θα είναι περισσότεροι από τους ζωντανούς.

Μέσα από το περιπλανώμενο κοπάδι,

ενεργούμε σαν λύκοι με μια αιώνια πείνα.

Η βροχή έκανε όλα τα ίχνη μας να χαθούν.

Φώναξα το όνομά μου στον απομακρυσμένο ορίζοντα,

Όπου η ελπίδα δεν μπορούσε να αντιληφθεί

Εδώ η ψυχή μου έφυγε και άφησε τη μικροσκοπική μου ζωή.

Εδώ έπεσα στον τάφο μου

Θα αγκαλιάσει το σώμα μου εκτός … από τον Ήλιο!