Ιχνος τρυφερότητας

Σταματήστε την καρδιά,
θάψτε τα όνειρα,
αφήστε τις κλειδωμένες πεθυμιές
τα ανομολόγητα πάθη
μακριά.
Η καρδιά χτυπάει,
τόσο ήσυχα
που μόνο ξέρω
ότι ακόμα αναστενάζεις
και μετέχεις ήσυχα,
σιγά-σιγά ...
παραιτούμενος από την
φευγαλέα ευδαιμονία
πολύ ήσυχα ...
Ένα ίχνος τρυφερότητας
που σβήνει την πίκρα
Της αδιαφορίας
αυτής της απόστασης ...
Δεν υπάρχει όμορφο παιδί
Η φωτεινότητα των ματιών σου,
της ψυχής σου η αθωότητα
Ή η παράξενη ζεστασιά
του γλυκού σου χαμόγελου
Όχι Δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα,
Αυτό θα με δεσμεύει στη ζωή
Δεν υπάρχουν λόγια που έμειναν,
Περιεχόμενο που περιείχε,
Μόνο τα αδικήματα
που θάβουν τις μέρες μου ...