--- Μισές αναπνοές στις παύσεις των λέξεων ---



Ελάτε κοντά μου.
μικροί ως θεοί,
εύθραυστοι ως η γη,
αληθινοί σαν την αγάπη,
ψευδείς ως φως,
ελάτε ξανά να εφεύρουμε
το μεγαλείο της ελπίδας
στα βλέφαρα
των γυμνών αστεριών.
Ελάτε μαζί μου.
Το φως γίνεται
από τη διαδικασία
μιας σκίασης.
Τώρα υπάρχουν οι σκιές
οι σκιές έχουν
μια εξαντλητική ζωή δική τους
όχι στη μία πλευρά
ούτε στην άλλη πλευρά του φωτός
αλλά μέσα σε αυτό
έντονα τρολαρισμένοι εραστές
και απλώστε τα χέρια
του γκρίζου φωτός στο πάτωμα
που εισάγονται
στα μάτια του ανθρώπου.
Από την άλλη πλευρά
η σκιά υπαγορεύει το φως
δεν φωτίζει
πραγματικά αντικείμενα
αντικείμενα ζουν στο σκοτάδι
περιμένοντας μια αέναη
σουρεαλιστική αυγή.
Δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε
αν όχι ως εραστές
με μάτια κλειστά
και τους λαμπτήρες
πυρακτωμένους
στα δάχτυλα και το στόμα.
Όταν τα φώτα της νύχτας
αντανακλούν μέσα σας
θα αφήσετε την προβλήτα συγκεχυμένη
όπου λέξεις τα βήματα και οι γερανοί
θα αρχίσουν την αέναη κίνησή τους.
Θα πάτε στο τόξο
ανάμεσα στο μαύρισμα της νύχτας.
Δεν υπάρχει άνεμος,
κανένα αεράκι,
απλά ένας ψίθυρος
της κόγχης στη σιωπή.
Θα χαθείτε μέσα στη νύχτα
στην αναπνοή της θάλασσας
επειδή αυτός είναι ο απόηχος
μιας δεύτερης γέννησης...

No comments:

Post a Comment