Ανάσες του πόνου

Ένας άδειος παράδεισος

που αισθάνεται πάντα τόσο κρύος

Βαραίνει κάτω από εκείνα τα βήματα

των σκιών,

κάτω από τις σκιερές ανάσες του πόνου.

Και χάνω την αγάπη σας,

για όλα όσα κατέχω

Ένα κερί πνίγεται στη βροχή

τόσο βαθιά μέσα στα μάτια μου

Προχωράω μονος μου

συνειδήσεις βρίσκονται μέσα

σε ενα παγωμένο κώμα.

Αυτό είμαι για πάντα

Ένας από τους χαμένους

Το ένα χωρίς όνομα

Χωρίς μια ειλικρινή καρδιά ως πυξίδα

Αυτό είμαι για πάντα

Ένας χωρίς όνομα

Οι γραμμές αυτές σβήνουν στην τελευταία προσπάθεια

Για να βρώ τη λωρίδα ζωής που λείπει…