Τα καμπανάκια του σκοταδιού
Με καλούν
Όταν μπαίνω στη σφαίρα του χάους
Όπως μια μαύρη τρύπα έγινα
Απορροφώντας όλο το φως
Αναπνέοντας την αναπνοή του θανάτου
Αναγεννημένος στον τομέα του θανάτου
Βαπτίστηκε στην άγια φωτιά
Παρακολουθώντας τον κόσμο
Μέσα από το κέντρο του χάους
Κατοικία μέσα στους διαχρονικούς ανέμους
Το πεπρωμένο μου … για να καθαρίσω την ψυχή
Ο ήχος της σιωπής
Είναι η ατέλειωτη καύση
Χάος…
Βλέπω τα ίχνη σας
Εσείς στο σκοτάδι
Από τα σιωπηλά σύννεφα
η βροχή πέφτει απαλή
Νιώθω μόνο ομίχλη
Το κρύο με επηρεάζει
Ψάχνω
Και θα σε βρω
Μία ομίχλη με κάλυψε
Έχουμε χάσει πολλά απο τον
κόσμο μας
και βυθιζόμαστε συνέχεια
στην θάλασσα του σκότους.
Η μοναξιά με οδηγεί
Το φεγγάρι μου δείχνει τρόπους
Η πορεία μου είναι ατέρμονη
ενάντια στο σκοτάδι
Τόσο κρύα τα χέρια μου
θέλω να σε αγγίξω
Αλλά είμαι μόνος μου
κλείνω τα μάτια μου
Ο άνεμος με κάνει να νιώθω κρύος
Δεν θα είμαι ποτέ εκεί
Με έχασες
Περπατώ μέσα στο σκοτάδι
Η αιώνια νύχτα
Στον ορίζοντα με καλύπτει
Όλα τα δάκρυά μου φώναζαν μόνο για σένα
Στον ορίζοντα είναι ένας άγγελος πάγου
Το κρύο με φέρνει πίσω στην αλήθεια
Και ο κόσμος μου καταρρέει για σένα
Όλα τα τραγούδια μας σιωπήθηκαν για πάντα
Η λάμψη των ματιών σου φωτίζει τη νύχτα μου
Και ο κόσμος μου καταρρέει για σένα…
No comments:
Post a Comment