Ιστορίες γράφουν αιωνιότητες
και θα μας καθοδηγούν για πάντα,
σε απομακρυσμένους κόσμους, σε μακρινούς χρόνους,
στην ατέλειωτη απεραντοσύνη.
Και όμως …
Η ζωή παραμένει σε δρόμους μονής κατεύθυνσης.
Πρώτα βιώνουμε το ον, μετά τον αγώνα
περνάμε από τη ζωή χωρίς να είμαστε ποτέ.
Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ονειρευόμαστε κάθε μέρα
από μεγάλα λιβάδια, πεδία, μεγάλα δέντρα,
που θα εξαφανιστούν εντελώς αύριο.
Και παρόλα αυτά
παραμένουμε τυφλοί και κωφοί στη ζωή μας
και τώρα μιλάμε και την τελευταία μας λέξη στην προσπάθεια.
Σύντομα πεθαίνουμε από τις μικρότερες ουλές μας
και υπό το βάρος των ένοχων συνειδήσεών μας.
No comments:
Post a Comment