Ελυσσιανά Πεδία

Κατά μήκος των ακτών της αστρικής σιωπής

οι ροές του μέλιτος ρέουν

ο χρόνος φαίνεται να στέκεται ακόμα…

μπροστά στα μάτια μου

ο βελούδινος ήχος των κυμάτων του ωκεανού

και η λευκή άμμος

από κάτω συνθέτουν την γη της αιωνιότητας.

Ατελείωτη η νύχτα που περιμένει ως το πρωί

αφυπνισμένο από ένα όνειρο το φεγγάρι

αγγίζει τον ουρανό ενώ το φως του παίζει

με τα μάτια μου τα αστέρια φαίνεται να λάμπουν

πιο έντονα από ποτέ

φωτίζοντας τη διαδρομή στο σκοτάδι

και τότε ο ορίζοντας είναι ορατός για μένα

Ο καρδιακός παλμός του παραδείσου

αισθάνεται το Ηλιοβασίλεμα στην Εδέμ.

Μια ατέρμονη ροή στα Ελυσσιανά Πεδία,

στην αιώνια ομορφιά ενός κόσμου που κοιμάται…