Δακρύβρεχτες αναμνήσεις.

Άτακτες σκιές οι πόθοι μου

μέσα στα σκοτάδια της ψυχής.

Νύχτες αργές

με δακρυγόνες στιγμές

δακρύβρεχτες αναμνήσεις.

Η αναμονή μετράει τα λεπτά της

σε ένα ψυχρό χώρο

ντυμένο με άσπρες και μαύρες πλάκες

στο δάπεδο

και λευκά φώτα στην οροφή.

Ξεχειλισμένες ανυπομονησίες

χαμένες σε κρύες αγκαλιές

στερεότυπα λόγια

σειρήνες μαγικές των ώτων

νάμα και άγγιγμα ψυχής.

Και εσύ εκεί  σαν την ομίχλη

μεταξύ των δακτύλων μου χάνεσαι.

Προσπαθώ να σε αγγίξω και σβήνεις.

Σε κοιτάζω και δεν σε βλέπω ..

Είσαι απών.

Μόνο ένα νεκρό σώμα 

μια σιλουέτα χωρίς ήχο.

Στον δικό σου τον κόσμο ζούνε

μόνο όνειρα..

Στον δικό μου τον κόσμο

ατελείωτη σιωπή...