Περιμένοντας την αστραπή…

Αν τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής

Θα βρείτε μέσα μου την περιφρόνηση και την απάθεια

για τα του κόσμου τούτου

Θα διαβάσετε το μίσος μου όπως σε ένα βιβλίο

Θα δείτε τον εαυτό σας όπως σας βλέπω

Είναι καθρέφτης σκοτεινός και αδιαφανές

Αυτό που με προστατεύει, που με καταπνίγει

Ένα μεγάλο χαντάκι γύρω από την καρδιά

Υπάρχει ένας κόσμος στο μυαλό μου

Ένας νεκρός κόσμος όπου τίποτα δεν ζει

Και είμαι εκεί εγώ, πολύ μακριά,

Πολύ μακριά για να επανέλθω.

Μια κορώνα από αγκάθια είναι ακόμα ένα στέμμα

Είμαι βασιλιάς σε ένα βασίλειο του πόνου

Έχω πάρει το χρόνο μου για να φτάσω σε αυτό το στάδιο

Έχω κάνει πόνο για να βασανίσω τον εαυτό μου

Να κατέβει, να κατέβει

Μέσα σε πόνο, υπάρχει

Και αν ο εγκέφαλός μου είναι απαλλαγμένος

Το αγκάθι στη σάρκα μου

Μπορεί να ξεπεράσει την απάθεια

Υπάρχει δόξα στην ταπείνωση

Ένας θρόνος πρέπει να ληφθεί, ένα στέμμα για να κερδίσει

Δεν έχω άλλα δάκρυα,

Και το χαμόγελό μου έχει χάσει τη λαμπρότητα του

Έχω ξεχάσει ποιος ήμουν,

Έχω σκοτώσει τα συναισθήματά μου

Θρυμματισμένο, άδειο, κουρασμένο, ένα κενό σαρκίο.

Πάντα στέκομαι, είμαι δέντρο

Περιμένοντας την αστραπή…