Αποστάσεις...

Αποστάσεις,

στιγμές μιας ζωής.

Κάποιοι φεύγουν

άλλοι μένουν,

επιβάτες που κατεβαίνουν από

το εκτροχιασμένο τρένο τους,

αναζητώντας τον εαυτό τους.

Αποστάσεις,

χρόνος ζωής.

Πηγές και

αποδράσεις,

εκδηλώσεις ενός αστρικού κόσμου,

μιας Οικουμενικής οντότητας

που συνδυάζεται με την αναπνοή της,

το μυστικιστικό όνειρο

των ψυχών.

Ψυχές που περνούν τη νύχτα,

στο λιμάνι των αόριστων ευκαιριών.

Δεν υπάρχουν πιθανές συντομεύσεις

σε μια ύπαρξη ζωής και θανάτου.

Αποστάσεις.

Στιγμές μιας ζωής.

μακρύ υπαρξιακό

ταξίδι ,

διέλευση ακατέργαστων δοκιμών,

όλκιμη ευκαιρία ...

ανυψωμένες χορδές

ενός καθολικού ύμνου

που επεκτείνει τη σκέψη

πέρα απο τα τρωτά

και τετριμμένα

εκει βαθιά

στην ουσία του ανθρώπου.

Αποστάσεις.

Χρόνος ζωής.

Παρούσα στιγμή

και αιώνια ευκαιρία.

Το άρωμα που αιωρείται στον αέρα,

ανυψώνει την ψυχή μου

εισπνέοντας

την αμφίβολη αλήθεια,

σε μια ρωγμή της πραγματικότητας.

δίνοντάς μου τα εχέγγυα

να ψάξω για αυτό που αγαπώ

πιο έντονα,

με δύναμη, θάρρος.

Θάρρος Αγάπη και ελευθερία!